Społeczeństwo nowoczesne stanowi etap pomiędzy społeczeństwem tradycyjnym a ponowoczesnym. Staje w opozycji do poprzedniej organizacji życia pod względem społecznym, gospodarczym, kulturowym oraz politycznym.
Główną różnicą organizacyjną jest dużo większa, niż w przypadku społeczeństwa tradycyjnego, liczba członków. Głównym miejscem życia i pracy staje się miasto, charakteryzującego się wysokim poziomem heterogeniczności oraz otwartości na nowo przybyłych.
Miasto z czasem przemienia się w metropolie o jeszcze większym poziomie zróżnicowania wewnętrznego i wyższym poziomie tolerancji. Ludzi charakteryzuje tu empatia i zrozumienie dla jednostki oraz przekonanie o wyższości człowieka nad przeznaczeniem i siłami natury, podczas gdy społeczeństwa tradycyjne przyjmowały siłę wyższą za naturalny bieg rzeczy.
Społeczeństwo nowoczesne patrzy w przyszłość, przestaje opierać się na tradycji oraz akceptuje zmiany zarówno społeczne, jak i polityczne czy kulturowe. Wykazuje otwartość na nowe doświadczenia, teorie i podejścia do spraw fundamentalnych.